Zbyt długie powitanie zanudza. Tak więc przywitam się na tyle krótko, na ile dam radę.
Witam Was serdecznie na blogu. Moim blogu. Co będę tutaj dodawać? Sarkastyczne posty, uwagi na temat życia codziennego, niedoszłe wierszyki, rysunki i wszystko, co mi w łapy wpadnie. Witam witam. A w pierwszym poście pierwszy wiersz.
***
" Kwiaty i ludzie "
słoneczniki
pochylają swoje główki nad granitową płytą
próbują
dosięgnąć jak najdalej, choć ogranicza je kamienny wazon
pragną
przejechać płatkami po wygrawerowanym imieniu i nazwisku
obserwują
ludzi krążących wkoło grobu, smętnie mamroczących modlitwy
wspominają
twarz człowieka, który jeszcze nie dawno wyglądał z trumny, z zamkniętymi oczyma
a na koniec
kłaniają się
i oddają mu hołd
ludzie
zerkają ukradkiem na nagrobek, wykrzywiając przy tym smętnie usta
próbują
wmówić sobie, że lada chwila ten ktoś powstanie spod ziemi
pragną
wyrwać się z tej niewoli uczuć, spełnić marzenie śpiącego
obserwują
oklapłe słoneczniki, które od dnia pogrzebu musiały już zwiędnąć
wspominają
twarz człowieka, który jeszcze nie dawno mógł obserwować te kwiaty
a na koniec
zaciskają bezradnie pięści
i odchodzą w milczeniu
