Może drzewa potrzebują wiele lat, by osiągnąć jako-taki przyzwoity wzrost. A nowe posty na "Wspomnieniach i różach" rosną prędzej, niż grzyby po deszczu!
*ba dum tss*
Kto nie słyszał o akcji "Posadź drzewo", ten najwyraźniej musiał ostatnie kilkanaście lat swojego życia spędzić w kartonie. (Pani Hanno Mostowiak, proszę nie czuć się urażoną, to wcale nie tak)
Muszę przyznać, że podziwiam osoby, które podjęły się tego wyzwania i zdecydowały na posadzenie drzewka, a może i większej ilości.
Od czasów zerówki słyszę tego typu teksty i propozycje, choć tak naprawdę w sumie nikt z mojego otoczenia za to się porządnie nie zabrał.
"- To idziemy sadzić te drzewa?
- Może jutro?
>Następnego dnia<
- To sadzimy je dzisiaj?
- Jutro?
>Następnego dnia<
- To...
- ...
- No dobra, dajmy sobie spokój."
Czyli typowy życiowy schemat.
Mówi się trudno, idzie się dalej,
A wy się nie zatrzymujcie i suńcie przed siebie! Czy jakoś tak...
Trzymajcie się. :0
Muszę przyznać, że podziwiam osoby, które podjęły się tego wyzwania i zdecydowały na posadzenie drzewka, a może i większej ilości.
Od czasów zerówki słyszę tego typu teksty i propozycje, choć tak naprawdę w sumie nikt z mojego otoczenia za to się porządnie nie zabrał.
"- To idziemy sadzić te drzewa?
- Może jutro?
>Następnego dnia<
- To sadzimy je dzisiaj?
- Jutro?
>Następnego dnia<
- To...
- ...
- No dobra, dajmy sobie spokój."
Czyli typowy życiowy schemat.
Mówi się trudno, idzie się dalej,
A wy się nie zatrzymujcie i suńcie przed siebie! Czy jakoś tak...
Trzymajcie się. :0
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz