31. Krótka życiowa opowieść #3

Coś wciągnął mnie ten cykl z opowieściami. 

"Parę lat wstecz.

Koleżanka rozmawia z tobą i proponuje, byś poznała jej znajomego.

Długo się nie wahasz, odpowiadasz >A no jasne< i pytasz, co chłopczyna lubi.

Beethovena.

A no dobrze więc, lubi Beethovena, to dobrze. Światły człowiek, jak widać.

Zaczynasz słuchać tego Niemca, ustawiasz sobie jego Sonatę Księżycową na dzwonek telefonu i w końcu nadchodzi dzień spotkania.

Rozmowa idzie gładko, chłopczyna wydaje się ciekawy, a gdy jest drobny zastój, zaczynasz nawijać o niemieckim muzyku. 

Gdy chłopak wydaje się zmieszany, nawijasz jeszcze szybciej i szybciej, bo nerwy dają się we znaki.

Nagle dzwoni telefon, słychać sonatę, a towarzysz rozmowy cofa się w tył.

>Ej o co kaman, przecież lubisz Beethovena<.

>No tak, ale tego bernardyjskiego burka z telewizji z filmów amerykańskich<.

I tak oto można stracić okazję na wspaniałą relację w osiemnaście minut."

Koniec.

Ogłoszenia:

1. Mamy poniedziałek.

2. Beethoven pewnie się w grobie przewraca, słysząc, co ja tutaj wygaduję, albo wypisuję.

3. Wakacje coraz bliżej huh huh.